یادداشت منتشر شده زهره صحت در خبرگزاری ایسنا مرکز فارس

هر سال رویدادهای مهمی در عرصه‌های مختلف هنر اتفاق می‌افتد که به نوعی ایجاد یا تسهیل کننده فرآیند رشد و توسعه‌ی فعالیت‌های هنری است، 10 روز با عکاسان هم مهمترین رویداد هنر عکاسی محسوب می‌شود.

به گزارش ایسنا منطقه‌ی فارس، 10 روز با عکاسان، رویدادی است که به همت انجمن عکاسان ایران، برگزار می‌شود، اما نکته‌ی مهم خلاء‌حضور عکاسان شیرازی و استان فارسی در تمام 6 دوره‌ی گذشته‌ی این رویداد است!

زهره صحت، یکی از عکاسان قدیمی و فعال استان فارس و شیراز، در یادداشتی به بررسی علل نبود عکاسان شیرازی در مهمترین رویداد سال هنر عکاسی پرداخته‌ است.صحت در این یادداشت که برای انتشار در اختیار ایسنا منطقه‌ی فارس قرار گرفته، نوشته است؛" انجمن عکاسان ایران هرساله بزرگترین رویداد سال ؛با عنوان ده روز با عکاسان را برگزار می کند؛ امسال ششمین دوره از این رویداد با شعار عکاسی ایران، نگاهی به خود، نگاهی به جهان از 15 آذر در خانه هنرمندان ایران آغاز به کار کرده و تا 24 آذرماه دایر خواهد بود.

امسال کمیته‌ای تشکیل شد تا فعالیت‌ها از ابتدا تا انتها قائم به ذات فرد نباشد و هر فرد یک بخشی از کار را مدیریت و دنبال کند؛ به گونه‌ای که مریم منصوری مدیر اجرایی، دکتر شهاب‌الدین عادل مدیر شورای علمی، مهدی وثو‌ق‌نیا مدیر هنری، مجید فروغی مدیر روابط عمومی، آرش کریمی مدیر بخش نگاه شخصی، جاوید نیک‌پور مدیر بخش رسانه‌های دیجیتال بوده‌اند.از طرفی در این دوره از رویداد عکاسی ایران، از دو استانی که در زمینه عکاسی فعال است، نمایشگاهی برپا شد که کیوریتوری آن در بخش آذربایجان غربی به عهده رومین محتشم و بخش استان خراسان بر دوش کیارنگ علایی قرار دارد.در این دوره و با وجود آنکه بیش از 400 عکس بر روی دیوار خانه هنرمندان نشسته و حدود29 کارگاه با عنوان" نگاه شخصی "در مضمون های " عکاسی، فرهنگ، جامعه " در طی هفت روز برگزار می شود و در میان نگاه شخصی اسم" فاطیما حسینی" عکاس افغانی با موضوع "اسارت مدرن " هم دیده می شود و نبود نگاه شخصی عکاس شیرازی هم دوچندان به چشم می آید.با نگاهی به برگزاری چند دوره این رویداد جای عکاسان استان فارس و کلانشهر شیراز عجیب خالی بوده است.با توجه به پیشنیه روشن شهر شیراز در تجلی عکاسی ایران زمین و وجود عکاسان به نامی چون چهره نگارها بعید به نظر می‌رسید که عکاسی شیراز به حاشیه رانده شود.حال آنکه انجمن عکس شیراز را می‌توان جزو اولین انجمن‌های فعال پس از پیروزی انقلاب برشمرد و انتظار این بود که بعد از سی و اندی سال به رویه‌ای مطلوب و تاثیرگذار رسیده باشد نه اینکه دچار روزمرگی صرف و ناتوانی جذب منابع، نبود نوآوری و خلاقیت در جذب عکاسان جوان و در نتیجه به حاشیه رفتن، برون‌داد کار شود!نبود عکاسان شیرازی در بزرگترین رویداد سال عکاسی ایران را می‌توان خطری جدی برای عکاسی حرفه‌ای این شهر تلقی کرد؛ خطری که نسل حاضر آن را ایجاد کرده است.نسلی که از مسئولین و متولیان امر گرفته تا هنرمندان این رشته را شامل می‌شود.علی‌رغم تمام اقدامات انجام شده، نقدهایی به عملکرد فعالان حوزه‌ی هنر چه تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران، چه مجریان و فعالان این بخش در ابعاد دولتی و خصوصی وارد است و مهمترین نقد فرصت‌های است که به تهدید بدل شده‌اند.عکاسانی که به دلیل دغدغه نان و نبود حمایت از تخصص آنها مجبور به مهاجرت می‌شوند و در واقع استعدادهای بالقوه‌ای که عرصه بالفعل تبدیل شدن برایشان مهیا نشد یا از آنها به دلایل مختلف ربوده شد.تعدد آموزشگاه هایی که برخی از آنها تفکر عکاسی را نادیده می گیرند و فقط آموزش کار با دوربین را در دستور کار خود دارند و دغدغه های متفاوت اجازه کار مافوق برنامه را از آنها گرفته یا انگیزه کافی در خصوص کنکاش در لایه‌های زیرین هنر را ندارند و گاها مدرسانی که به روز نیستند یا آنقدر درگیری‌های ذهنی دارند که تمایلی به پیگیری رویدادهای مختلف فرهنگی وهنری ندارند؛ چه رسد انتقال این دغدغه به هنرجویان جوان!شاید این دلایل و علت‌های دیگر باعث شده است تا خروجی برخی از آموزشگاه‌ها، تعدادی دوربین‌ به‌دست است که بیشتر پی معاش از محل مجالس و شرکت در جشنواره‌ها هستند تا پرورش یک حس خلاق و هنرمندانه و ماندگار!در این فرایند گاه هنرجو   به این درک ذهنی هم نمی‌رسد که عکاسی یک هنر است، هنری همچون دیگر هنرها که ماندگاری را رقم می‌زند. متاسفانه نه تنها نقش آموزش حرفه‌ای در نحوه برخورد با رویدادهای مهم عکاسی در شهر شیراز نادیده گرفته شده بلکه تاکید بر اخلاق حرفه‌ای و لزوم دانستن پیشینه‌ی هنر عکاسی این دیار هم به فراموشی سپرده شده است. از دیگر سو گاه ساده‌ترین نکات در خصوص ترکیب بندی و خلاقیت تصویری که مدلول هر کار هنری حرفه‌ای است در آثار و خروجی عکاسان آموزش دیده برخی آموزشگاه‌ها دیده نمی‌شود.به نظر می‌رسد امروز متولیان امر از ارگان‌های دولتی با بودجه‌های تعریف شده تا زیر مجموعه‌ها مثل انجمن‌ها و گالری دارها نیاز به بازنگری فرایندها و کالبد شکافی دارند. همه این‌ها شاید دلایلی است که باید نشست و برای آنکه نام شیراز در فهرست شهرهای حاضر در مهمترین رویداد عکاسی ایران نیست، تاسف خورد!!اگرچه با تمام مشکلات و مصائب، همچنان امیدوار باید بود تا همتی جمع شود و سال آینده شاهد تحولی باشیم؛ چرا که انسان با امید زنده است!امیدوار باید بود که مسئولان عرصه‌ی فرهنگ و هنر این دیار، از کلان تا خرد، از امروز به‌فکر سال آینده باشند؛ تدبیری بیندیشند و زمینه‌ای فراهم کنند که در هفتمین دوره، حسرتی که شش دوره بر دل‌ها ماند، جبران شود و عکاسان هنرمند شیرازی این امکان را داشته باشند تا هنرشان را در کنار دیگر فعالان هنرمند حوزه‌ی عکاسی، عرضه کنند."